ﺭﺷﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﭼﻪ ﺻﻔﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ

 میرزا یونس، فرزند میرزا بزرگ، که بعدها مشهور به میرزاکوچک خان جنگلی شد، اهل رشت، در سال 1298 هجری قمری در محلة استاد سرای رشت و در خانواده ای متوسط الحال چشم به جهان گشود و تحصیلات مقدماتی را در رشت، مدرسه علمیه حاج حسن (صالح آباد) گذراند.

بعد از چندی در جرگه طلاب مدرسه جامع وارد شد که از لحاظ تعلیمات  دینی در سطحی بالاتر قرار داشت. میرزاکوچک خان در خلال تحصیل مقدمات فقه و اصول در مخالفت با نارواییها بی پروا بود به همین سبب احترام سایر طلاب را به خود جلب کرد. در قیام آزادیخواهان رشت علیه پیمان شکنی محمد علی شاه  (1326 ه.ق) در صف مشروطه طلبان جای گرفت و با آنان در تحصن شهبندری عثمانی (کنسولگری عثمانی) شرکت جست و هر سحرگاه با صدای تکبیر خود متحصّنان را به ادای نماز فرا می‌خواند (تکبیر او و نماز متحصنان پاسخی بود به تبلیغات دولتیان که آزادیخواهان را بابی معرفی می‌کردند) در واقعه تعرض مسلحانه مشروطه‌خواهان رشت علیه قوای مستبدان (16 محرم 1327 هـ ق) جزء همکاران مؤثر بود و انجمنی به نام وفا را تشکیل داده بود و اداره می‌کرد. هنگام بسیج قوای ملی رشت برای تصرف پایتخت، میرزا عنوان فرماندهی یک دسته از جنگاوران را در دوشنبه بازار سنگر بر عهده گرفت، در آنجا سخت بیمار و بستری شد و دسته جنگاورانش تحت ابوابجمعی یپرم خان ارمنی درآمد که به سوی قزوین حرکت کردند. کوچک‌خان پس از مداوا به مجاهدان پیوست و در فتح تهران شرکت جست در شورش‌ شاهسونان همراه یپرم خان و سردار سعد به کمک مجاهدان آذربایجان رفت، هنگامی که شاه مخلوع (محمدعلی) عمال خود را به قصد تصرف ترکمن صحرا به آن منطقه (به دستیاری بیگانه) گسیل داشت، کوچک خان داوطلبانه به قوای دولت مشروطه ایران پیوست و به جبهه رفت. در جریان جنگ بر اثر تیری که زیر شانه‌اش نشسته بود از پای افتاد و اسیر شد که به روسیه منتقلش کردند. اما او پس از معالجه خود را به رشت رسانید. 

در جریان تعرض قوای روس به آذربایجان و گیلان «به بهانه مخالفت شوستر مستشار مالی آمریکایی» و قتل و اسارت و حبس استقلال طلبان و مدافعان ایرانی (30ـ 1329هـ . ق) و هم زمان با اعدام عبدالعزیز شریعتمداری تالش، یوسف خان جوبنه‌ای، صالح‌خان مژدهی، کاظم علی روستا در رشدت و مقارن انجمن ایالتی گیلان و حبس و تبعید اعضاء انجمن و جمعی دیگر به قفقاز کوچک‌خان به فرمان اجنبی از اقامت در زادگاه خود محروم و به تهران رفت و مقیم شد  مجدداً به تکمیل تحصیل پرداخت. 

سه سال بعد، جنگ بین‌الملل اول در گرفت و به سال (1333 ه ق) روس‏ها از شمال و انگلیسی ها از جنوب، با قوای انبوه به ایران تاختند و بیطرفی اعلام شده کشور را نقض کردند. 

کوچک خان با گروه استقلال طلبان و مدافعان که در هر طبقه از بالا و پائین یافت می‌شدند هم داستان شده بدواً با سالار فاتح معروف به دیوسالار به کجور رفت که در آن ناحیه پایگاهی دفاعی به وجود آورند. چون جریان را مساعد نیافت از دیو سالار جدا شد و به رشت رفت و از رشت پس از ملاقات پنهانی با بعضی یاران موافق به (خراط محله) تولم حرکت کرده و در جنگل آن ناحیه نهضت جنگل را پایه گذاری کرد. از آن تاریخ تا سال 1338 ه ق (1298 ش) مدام با قوای روسیه تزاری و پس از آن با قوای انکلیسی که بعد از انقلاب روسیه در پناه لشکریان ژنرال پیچیرا خوف روسی خود را به گیلان و از گیلان به باکو رسانده بودند در حالت جنگ دفاعی و تعرضی بود. در عین حال به احداث راههای ارتباطی و تشکیل دبستانها در نقاط مختلف فومنات و تأسیس مدرسه نظام در گوراب زرمخ و ایجاد کارگاههای پارچه‌بافی برای تأمین نیازمندیهای سرابازان و اموری از این قبیل اشتغال داشت.

به سال 1338 که قوای بولشویک به کمک کشتی های جنگی بندر انزلی را زیر آتش گرفت و قوای انگلیسی مقیم انزلی و رشت مهمات خود را به جا گذاشته و بدون کمترین مقاومت عقب نشینی کرده و شهر را به مهمانان ناخوانده سپردند میرزا کوچک خان با تازه واردان که مدعی یاری ملل استعمار زده بودند از در سازش درآمد. پیش از آن که بولشویکان بر اوضاع و احوال مستولی شوند زمام کار را در گیلان به دست گرفت و مرکز کار خود را به رشت منتقل کرد. 

سازش و همکاری مزبور بر اثر برخورد عقاید سیاسی و نظرات فلسفی و پاره‌ای وسوسه‌های چندان نپایید. جناح افراطی با اقدام به کودتایی به نام (کودتای سرخ) حکومت را به دست گرفت و کوچک خان و طرفداران عقیده وی به جنگل فومن واپس کشیدند و متعاقب آن برخوردهای مسلحانه‌ای بین وی و جناح سرخ پیش آمد که گاهگاه با پادرمیانی مصلحان از حدت ظاهری آن کاسته می‌شد. 

به سال 1340 هـ ق 1299 شمسی بعد از ایجاد روابط دوستانه بین دولت های ایران و شوروی و شناسایی حکومت شوروی از جانب دولت وقت ایران عوامل انقلاب سرخ و همدستان ایرانی آن مانند احسان الله خان و دیگران مناطق اشغالی خود را تخلیه و در حمایت شورویان به قفقاز عقب کشیدند و زمینه مذاکره بین دولت و کوچک خان فراهم شد که در خلال آن بر اثر بروز حوادثی که از اختیار هر دو طرف خارج بود سوء تفاهم و در نتیجه آن برخوردهایی صورت گرفت. میرزا کوچک خان که در این اوقات آمیرزا و جنگلی و سردار جنگل خوانده می‌شد در خانقاه شب هنگام دچار بوران زدگی برف و کولاک شد که پیکرش را در زیر انبوهی برف یافتند. با شهادت وی به روز دوشنبه یازدهم آذر 1300 هجری خورشیدی (سوم ربیع الثانی 1340 ق) نهضت جنگل به نقطه پایان خود رسید. 

جسد کوچک خان در گیلوان با مراقبت احترام آمیز آقا سید نصرالله گیلوانی به خاک سپرده شد. در گیلوان جسد کوچک خان به دست افراد سالار شجاع برادر سردار مقتدر طالشی افتاد. 

یکی از آنان سر وی را جدا کرد که به نشانه پایان روزگار او به تهران منتقل و به سردار سپه ارائه گردید. در نهایت سرش در گورستان حسن‌آباد تهران در نقطه نامعلومی دفن شد که بعداً از جانب یاران جنگلی محل دفن شناسایی شد چند سال پس از این واقعه که گورستان حسن‌آباد شبانه‌ زیر و رو می‌شد تا مؤسسات آتش‌نشانی را در آنجا مستقر شود، سر کوچک خان به وسیله آزادیخواهان که در لباس کارگران شب درآمده بودند ربوده شد و به وسیله میرزاخان سیگاری به رشت انتقال یافت و در اختیار کربلایی کاس آقا (حسام) معروف به خیاط که از وفاداران به آزادی بود، قرار گرفت که در جلسه‌ای شبانه مورد شناسایی و تأیید یاران جنگلی حاضر قرار گرفت سپس در ایوان مرقد سلیمان داراب به امانت سپرده شد. به سال 1321 خورشیدی جسد کوچک خان بنا به وصیتی که کرده بود پس از تحصیل فتوا از مجتهدان زمان از گیلوان به رشت انتقال یافت و بر زیر تپه‌ای مقابل بقعه سلیمان داراب به خاک سپرده شد بعداً بر آن بارگاهی ساخته شد.

ﻗﺎﻟﯽﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭﺗﺎﻟﺶ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻧﻮﭘﺎﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﺎﻓﯽ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻭﺭﺯﯾﺪﻩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ؛ ﺟﻬﺎﺩﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺮﻭﯾﺞ ﺻﻨﻌﺖ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﯿﻼﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ . ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﭘﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﯿﻼﻥ ﻃﺮﺡﻫﺎﯼ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﯽﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﺍﺣﯽﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻥﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺍﺭﻫﺎﯼ ﻗﺎﻟﯽﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﻤﻮﺩﯼ ﺍﺳﺖ . ﭼﻠﻪﮐﺸﯽ ‏( ﭘﯿﭽﯿﺪﻥ ﺗﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺭ ‏) ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺗﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻭ ﺭﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻮﺏ ﮐﻮﺟﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻓﺖ ﻗﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﻠﯿﻢ ﺑﺎﻓﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﻭ ﮔﺮﻩﻫﺎﯼ ﺗﺮﮐﯽ ﯾﺎ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﺝ ﺑﺎﻓﺖ ﺩﻭ ﭘﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮔﺮﻩﻫﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻓﺘﯿﻦ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺷﯿﺮﺍﺯﻩﭘﯿﭽﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺭﺝ ﺑﺎﻓﺖ ﻭ ﭘﻮﺩﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺭﻭﺩ . ﻋﻤﺪﻩﯼ ﻧﻘﻮﺵ ﮔﻠﯿﻢﺑﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﯿﻼﻥ؛ ﻟﭽﮏ ﺗﺮﻧﺞ، ﻧﻘﻮﺵ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﯿﮕﯽ، ﮔﻞ ﻭ ﺑﻮﺗﻪ، ﻧﻘﺶ ﺧﺮﭼﻨﮓ، ﻧﻘﺶ ﺣﻮﺽ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺳﻪ ﺣﻮﺽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯﻣﻨﺎﻃﻖ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ . ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻧﻘﻮﺵ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﻠﯿﻢﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺫﻫﻨﯽﺑﺎﻑ ﺍﺳﺖ .

ﺟﺎﺟﯿﻢﺑﺎﻓﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎﯼ ﺗﺎﻟﺶ ﻧﺸﯿﻦ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺟﻨﺒﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﺎﻓﺖ ﻗﺎﻟﯽ، ﮔﻠﯿﻢ ﻭ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﺎﺹ ﺗﻮﺳﻂ ﺯﻧﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﺭﺩﺑﯿﻞ ﻣﯽﺭﻭﯾﻢ ﺑﺮ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ‏(ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻧﻘﻮﺵ ﺑﺎﻓﺘﻪﻫﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﯿﻼﻥ، ﻣﯿﻨﻮ ﺟﻌﻔﺮﯼ ﮐﯿﺎﺳﺮﺍﯾﯽ، ۱۳۷۲، ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ : ﺣﺴﯿﻦ ﯾﺎﺭﯼ، ﺯﻫﺮﺍ ﺗﺠﺮﯾﺪﯼ ‏) ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﻭ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﺑﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻭﻓﻮﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﻟﺶ ﺭﺍﯾﺞ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﮐﺜﺮ ﻣﺴﺎﮐﻦ ﻣﺘﺤﺮﮎ ﮐﻮﭼﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﻓﺮﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﮔﻠﯿﻢ ﻭ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﯾﮏ ﮐﺎﻻﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯿﺎﻥ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺑﺎﻓﺖ ﮔﻠﯿﻢ ﻭ ﺟﺎﺟﯿﻢ ﻧﯿﺎﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯽ ﻭ ﺷﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻻ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻻﺯﻡ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺩﻗﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯽ ﻭ ﺧﺼﻠﺖ ﺳﻨﺘﯽ ﻭ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻬﻦ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮﯼ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯿﺎﻥ ﺩﺳﺘﺒﺎﻓﺘﻬﺎﯾﯽ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﯿﻢ، ﺟﺎﺟﯿﻢ، ﺧﻮﺭﺟﯿﻦ ﻭ ﻧﻈﺎﺋﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺮﺿﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻻﻫﺎ ﮔﻬﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﻭ ﺳﺘﺪﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﺎﭘﺎﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺤﻠﯽ ﺭﺩ ﻭﺑﺪﻝ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﺒﺎﻓﺘﻬﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎﺋﯽ ﺟﻬﺖ ﻋﺮﺿﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .

ازگیل میوه‌ای سرشار از مواد مغذی مانند پتاسیم، منیزیم، منگنز، روی، آهن و ... می‌باشد و برای درمان بسیاری از بیماری‌ها مانند سنگ کلیه، فشارخون، التهاب‌های روده‌ای و ... کاربرد دارد.

برای اکثر آدم‌ها تجربه کردن طعم‌های جدید، حس متفاوت و لذت بخشی را منتقل می‌کند و شاید برای همین باشد که غذاها، دسرها، سوپ‌ها و سالادهایی از سایر نقاط جهان تا این اندازه برایمان جذابیت دارند و عرضه چنین غذاهای جدیدی با استقبال فراوانی مواجه می‌شوند. از این میان بازار داغ میوه‌ها و سبزی‌های جدید و ناشناخته که تنها در قسمت‌های خاصی از جهان می‌رویند، نیز بی‌نصیب نمانده است و بسیاری از میوه‌های جدید و عجیب مانند جکی فروت، پشن فروت، میوه ستاره‌ای و ... طرفداران خاص خود را دارند و با قیمت‌های گزاف به فروش می‌رسند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید در کشور ما نیز میوه‌هایی می‌روید که برای سایر مردم جهان عجیب است و با آب و تاب خاصی از طعم و مزه آن برای یکدیگر تعریف می‌کنند و خواستگاه اصلی آن را ایران معرفی می‌کنند. یکی از این میوه‌ها ازگیل است.

ازگیل میوه‌ای عجیب و ناشناخته برای اکثر مردم دنیا است. برخی طعم آن را مشابه با انجیر، کامکوات و خرمای ایرانی می‌دانند و برخی دیگر طعمی مابین گلابی و زالزالک را به آن نسبت می‌دهند. ازگیل برای بسیاری از مردم دنیا عجیب و جذاب است، آن را به عنوان میوه‌ای فانتزی می‌شناسند و قیمت بالایی دارد. ولی در ایران، عراق، ترکیه و برخی کشورهای اروپایی به وفور یافت می‌شود و یکی از معدود میوه‌هایی است که در فصل زمستان به بار می‌نشیند.

ازگیل را بیشتر بشناسید

ازگیل یکی از گیاهان خانواده رز می‌باشد و از نظر گیاه‌شناسی گیاهی مابین گلابی و زالزالک است. ازگیل ابتدا به رنگ سفید است و با رسیده شدن به رنگ قهوه‌ای در می‌آید. این گیاه که در جنوب شرقی اروپا و جنوب غربی آسیا یافت می‌شود، به سرعت فاسد می‌گردد و سرشار از پکتین می‌باشد. به همین علت برای تهیه انواع ژله، مارمالاد و مربا مناسب می‌باشد. درخت ازگیل برگ‌هایی به رنگ زرد و قرمز دارد و چوب این درخت خاصیت منحصر به فردی دارد و غیرقابل شکستن است.

برای درست کردن اَناره بوره که یک غذای مزه ای بسیار عالی ماسالی و تالش است وبا پلووخورشت باقلی و میرزا قاسمی وغیره..که بستگی به ذایق...ه دارد مصرف میشود مزه اش ترش وشیرین وملس میباشد.

طرزتهیه وپخت اناره بوره به این ترتیب است :

دانه انار ترش رسیده قرمز دوتا ،سه کیلو شکر یک کیلو ونیم وانهم بستگی به ذایقه کسانیکه مصرف میکنند دارد که شیرین تر باشد یا نه آب لیمو یک یا دوقاشق .. مغز گردو پنج گل مغز وبه یک عدد که به قاچ های کوچک خرد کرده برای داخل اناره بوره

طرز تهیه: ابتدا انار را دون کرده ویک بار خوب آب کشیده تا ریزه های پوست انار از ان جدا شود ودر صافی میریزیم تا ابش بچکد . بعد در قابلمه ریخته و روی حرارت ملایم میگذاریم وقتی که به اندازه کافی نرم شد انرا در صافی میریزیم شکر را در آب آن میریزیم و هم میزنیم وشکر و آب انار بخوردهم بروند و وقتی مات شد انار را در آن میریزیم و وقتی غلظت مربا انطوریکه باید برسد یعنی وقتی با کفگیر آبش را بریزیم حالت کششی آرام داشته باشد و جوش ریز زد و دانه انار خوب پخته شده باشد ابلیمو را میریزیم تا کپک نزند و مغز گردو و به را نیز برای زیبایی درداخل آن میریزیم و چند جوش که زد بر میداریم و برای خوش بو شدن و خوش طعمی بیشتر در رویش پودر گلپر می ریزیم وبا انواع پلوخورشت ها مصرف می کنیم.

مغز حلوا یکی از شیرینی های سنتی و خوشمزه گیلان است به ضخامت یک تا شش سانتی متر پخته شده از شیره انگور، گرد به قطر 30 سانتی متر که بر سطوح و روی آن تخم کنجد می ریزند و مانند سوهان شکننده است.

چمخاله، یکی از منطقه های ساحلی شهرستان لنگرود دراستان گیلان می باشد. این منطقه از لحاظ ساحلی دارای یکی از بهترین سواحل ماسه ای ایران می باشد.

یک سفر کوتاه پر از جنگل، کوه، غار و کلبه های روستایی! برای چنین سفری شاید هیچ مقصدی به اندازه سفر به گیلان و هیچ زمانی به اندازه این روزها مناسب نباشد؛ استانی که اگر دیدنی ترین طبیعت بکر ایران نباشد، بدون شک یکی از دیدنی‌ترین جاذبه‌های طبیعی کشور به شمار می رود.

 گیلان در پاییز، رویایی ترین آب و هوای خود را تجربه می کند. آب و هوای خنکی که در آن نه خبری از هوای مرطوب و شرجی و دم کرده‏  است و نه طبیعت یک دست سرسبز این منطقه. شما در پاییز گیلان  رنگین کمانی از رنگ ها را می بینید که ذهنیتتان را درباره سرسبزی گیلان عوض خواهد کرد!  به تمام این ها مه غلیظ و ابرهایی که در ارتفاعات تا زیر پای شما می رسند را اضافه کنید تا متوجه شوید که چرا سفر به گیلان در پاییز می تواند بهترین تجربه طبیعت گردی شما باشد!

رقص لک لک ها ...
( گیلان _ بندر انزلی _ روستای کپورچال )

وطنم لاله فراوان دارد...

درباره فرهنگ پخت پلو در بین مردم گیلان باید گفت ، پلو یا به زبان محلی (پلا یا پلِه ) تا چندی پیش ، بیشتر مردم گیلان کته پلو ( دمی پلو ) می خوردند .اخیراً خیلی ها برنج  را آبکش می کنند و به آن روغن و زغفران می زنند در گذشته زنان خانه دار ، با کمک آفتاب وقت شناسی می کردند ودرمی یافتند که وقت پختن پلو است .

کار پختن پلوکاری زنانه محسوب می شد ، از این رو مردان به زنان خود پلا پَج به معنای پزنده پلو و به اعضای خانواده پلا خور به معنای خورنده پلو می گفتند گیلک ها به پلوی بدون خورش ، خالی پلا یا هیچی پلا می گویند .

در گیلان فرهنگ شستن برنج برای پخت روزانه ی آن بدین صورت است که برنج دودی و معطری را که برای پخت ناهار یا شام در نظر گرفته اند عیار می زنند و سپس با آب سر می شستند ، به آب اول پس از شست برنج خام ، فشکل آب ، می گفتند.

در کوهستان فشکل آب را به سگ گله ، گاو تازه زا و گوساله می دادم ، در چله گیلان آن را برای درمان کچلی بکار می بردند سپس از حداقل سه بار شستن برنج خام با آب سرد آن را در دیگ مسی سفید شده با قلع می ریختند ، آب باید یک بند انگشت روی برنج را می پوشاند یک قاشق به پشت دیک با انگشت خود که به آب دهان آغشته بود می مالیدند و با جلز و ولز دیگ می فهمیدند که پلو دم کشیده است .در رشت به پلویی که خوب دم نکشیده است «کاله پچ»می گویند.

عسل طبیعی با خواص فراوانش که به سختی در برخی از نواحی جنگلی گیلان
پیداه میشه وکمتر کسی خورده است .

در ماسال ، آواز سر دادن زاغ را نا مبارک می دانند واگر سحرگاه عزم کاری خیر داشته باشند و زاغی در محدوده ی خانه شان آواز بخواند ، از انجام کار در آن روز ، منصرف می شوند .

در گیلان بر این باورند که نشانه رفتن وشلیک به سوی زاغ و یا شکار کردنش ، سبب به چله افتادن تفنگ شکارچی می شود و تا مدتی قادر به شکار کردن نخواهد بود.

درباره کلاغ بر این باورند که وقتی کلاغی را با تفنگ یا تیرکمان ویا هر وسیله ی دیگری نشانه بگیرند ، نواحی شکم کلاغ درد گرفته و پرواز می کند و از محل دور می شود .کلاغها عمری طولانی دارند .می گویند خداوند کلاغ را مأمور بردن آب حیات برای آدمیان کرد اما کلاغ از ترس آنکه آدمی بعد از بی مرگ شدن ، دمار از روزگارش درآورد ، بر درخت شمشادی نشست و آب حیات (زمزم)را بر سر خود ریخت .درخت شمشاد بی خزان و کلاغ چون خدعه کرده بود ، به جای بی مرگ شدن ، دیرزی شد اگر کلاغ پیر شود وقادر به یافتن غذای خود نباشد ، هم نوعانش بر سرش می ریزند و او را می کشند .

پیغمبر کلاغ را نفرین کرد ، زیرا در تمیز کردن شهر شرکت نکرد ، از این روی در پنج روز پایانی بهار یا اول تابستان ، زیر گلویش سوراخ می شود و نمی تواند به اندازه کافی آب بخورد ، پس آرزو می کند که فصل گرم سال زودتر به پایان رسد ، یا اینکه در تابستان چند نوبتی باران ببارد و هوا خنک شود .

در باور مردم گیلان ،کلاغ پرنده ای بسیار محبوب ، با حیا و عفیف است .کلاغ ابلق خبرچین و غماز است و باور دارند که خبر شیطنت های کودکان را برای والدین یا مربیانش می برد .کلاغ سیاه بر فراز درختان جنگلی و در اطراف شهرها ، آشیانه می سازد و در دشت ها و باغ های دور از شهر ، غذای خود را می جوید از این رو کم تر در شهرها آفتابی می شوند .آنان را سحرگاه و هنگام غروب ، می توان بر فراز آسمان در پرواز دید که از غرب به شرق و یا از شمال به جنوب می روند و به تناوب قارقار می کنند .

بر این باورند که اگر کلاغان در اوج آسمان پرواز کنند ، هوا خوش و بی باران است واگر پرواز شان کوتاه و تند باشد ، در اینده نزدیک باران خواهد بارید .بانگ و پرواز شتاب آلود کلاغان بر فراز درختان جنگل یا باغ ، نشانه ی نزدیک شدن کولاک ، باد و باران است .دیدار کلاغ ها ، چه سیاه و چه ابلق ، در سحرگاه شگون ندارد .

چاف در 20 کیلومتری لاهیجان و ده کیلومتری لنگرود واقع ست. زمین های ماسه ای چاف هندوانه های میدهد که کمترنظیر دارد.

هندوانه چاف با کیفیت و مرغوبیتی که داره یکی از محبوب ترین و مشهور ترین محصولات کشاورزی این منطقه به حساب می آید که حتی به کشورهای همسایه نیز صادر میشود و همچنین در اقتصاد منطقه بسیار موثر است.

رشته خوشکار شیرینی مخصوص گیلان است که معمولاً آن را با چای می‌خورند. چرب و خیلی شیرین است. مغازه‌هایی که رشته خوشکار می‌فروشند آن را پیش رویتان تهیه و سرخ می‌کنند و داغ و برشته تحویلتان می‌دهند.

مواد لازم :

آب 4 پیمانه
مغز گردو چرخ شده 100 گرم
مغز هل ساییده شده به میزان لازم
آرد برنج 2 پیمانه پلو پز
روغن مایع برای سرخ کردن
دارچین یک قاشق مرباخوری
شکر 1/5 پیمانه

مواد لازم برای شربت :

آب 1/5 لیوان
دارچین یک قاشق مرباخوری
شکر به میزان لازم

طرز تهیه شربت :

آب و شکر را مخلوط می‌کنیم و روی حرارت قرار می‌دهیم تا قوام بیاید.

از روی حرارت بر می‌داریم و پودر دارچین را به آن اضافه می‌کنیم.

طرز تهیه خوشکار :

مغز گردو، مغز هل، شکر و اگر مایل باشیم کمی پودر زنجبیل را با هم مخلوط می‌کنیم به حدی که چسبندگی میان آن‌ها ایجاد شود.

طرز تهیه:

ابتدا برنج را می‌شوییم و چند ساعتی آن را خیس می‌کنیم .

بعد آن را روی دستمالی می‌ریزیم تا آب آن گرفته شود.

سپس برنج را آسیاب می‌کنیم تا آرد برنج نرم و مرغوبی به دست آید ( بهترین برنج برای رشته خوشکار برنجی است که شیرین و چسبان باشد. )

آب و آرد برنج را با یکدیگر مخلوط می‌کنیم و چند ساعتی آن را کنار می‌گذاریم.

سپس آب اضافی را که روی آرد جمع شده به آرامی خالی می‌کنیم.

مایه را در ظرف مخصوص شانه خوشکار می‌ریزیم ( این وسیله از شش سوراخ بلند استوانه ای تشکیل شده است).

یک سینی مسی را روی حرارت متوسط قرار می‌دهیم و با پارچه تمیزی آن را با کمی روغن چرب می‌کنیم .

انگشتان را روی تک‌تک سوراخ‌های شانه می‌گذاریم و آن را روی سینی قرار می‌دهیم و یکباره انگشتان را بر می‌داریم و مانند زولبیا دور تا دور و وسط سینی را طرحی از خطوط باریک ترسیم می‌کنیم.
بعد از چند ثانیه آن را برمی‌داریم و روی پارچه تمیزی قرار می‌دهیم.

بلافاصله چهار گوشه آن را به داخل تا می‌کنیم و یک قسمت را روی قسمت بعدی می‌آوریم .

از مایه وسط روی یک سمت از آن می‌ریزیم و قسمت آخر را که در نهایت آخرین تا است، روی آن می‌آوریم و با کناردست‌ اطراف آن را می‌چسبانیم.
تمام مایه را به همین روش انجام می‌دهیم.
سپس جداگانه روغن مایع را داغ و رشته خوشکارها را در حد طلایی سرخ می‌کنیم .

سپس در شربت می‌غلتانیم و در ظرف مناسبی می‌چینیم.

(توجه کنید دوستان عزیز>> اگر ابزار شانه خمیر رو ندارید از جای ماست کوچیک استفاده کنید ته جای ماست رو سوراخهای متوسط ایجاد کنید تقریبا ریز باشه چون برای پخت تاثیر دارد و زود و کاملا پخته میشه این راه حل خودم هستش و خیلی راحته... اگر سینی مسی ندارید رو استیل هم میشه انجام داد اما کیفیتش مثل سینی مسی نیست...)

حصیربافى از صنایع دستى و خانگى بسیار رایج در گیلان است و تولید انواع سبدها و حصیرها در اکثر نقاط این استان رواج دارد. مواد اولیه آن نى (لی) و سوف است که به طور خودرو در باتلاقها میرویند.

در کولیور شهرستان بندر انزلی برای تهیه حصیر زیرانداز از «سوف» به منظور پود و از «لی» برای تار استفاده می ‌شود، محل رویش لی یا لیغ مرداب انزلی است. لیغ های شناخته شده گیلان به سه دسته چشلی، اوردلی‌ و اروشقه قابل تقسیم هستند.
تولید کنندگان در فصل غیر کشاورزى به تولید آن مشغول هستند، در استان گیلان حداقل 700 کارگاه حصیر بافى فعالیت دارد. مراکز مهم آن عبارتند از: خمام، بندرانزلى، گلشن، غازیان و جفرود.

فرآورده هاى حصیرى عبارتند از: حصیر، زیرانداز، کلاه حصیری، ساک، زیبیل(زنبیل)، بادبزن، سفره، جای قاشق و چنگال، زیر قابلمه ‌ای وغیره می باشد.