مسیر دسترسی به این خانه تاریخی :

استان گیلان - لاهیجان - رودبنه

خانم دکتر پورمیرزا در سال 1310 در رشت متولد شد .تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به ترتیب در دبستان سعادت نسوان و شاهدخت رشت به اتمام رساند و بلافاصله وارد دانشگاه شد .

وی تحصیلات خود را در دانشکده داروسازی دانشگاه تهران با درجه بسیار خوب به پایان رساند . پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی به رشت برگشت و در تاریخ 1336/1/16 به عنوان رئیس داروخانه و اولین داروساز مشغول به انجام وظیفه گردید .

وی می گوید در آن سالیان به دلیل محدودیت داروهای اسپیسالیته اقلامی از داروهای خوراکی چون شریت سینه و ... با حداقل امکانات در همان بیمارستان ساخته و در اختیار بیماران قرار داده می شد و داروهای ساده ای چون اسپرین به همان شکل اولیه پودری در بسته های کوچک تحویل بیماران می گردید.

ایشان در آن سالها با مسئولان جمعیت شیرخورشید ( هلال احمر ) رشت جهت تدریس میکروب شناسی و انگل شناسی به دانشجویان آموزشکده پرستاری همکاری می نمود و به دلیل فعالیت در واقعه مسمومیت ناشی از خوردن بستنی در پارک شهر از طرف استاندار وقت مورد تقدیر قرار گرفت .

مشارالیه چندین سال به عنوان مسئول و موسس داروخانه پورمیرزا واقع در منطقه پل بوسار رشت انجام وظیفه کردند . وی همسر زنده یاد دکتر نورا.. تحویلداری از پیشکسوتان افتخارآمیز جامعه پزشکی بوده و دارای یک دختر با تحصیلات دندانپزشکی و دو پسر به نام های عطاا...( مهندس الکترونیک ) و کاوه ( مهندس مکانیک ) هستند که هر سه در خارج از کشور به سر می برند . و ایشان هم همینک نزد فرزندانشان هستند . انشاالله همواره شاد و سلامت باشند.

برنج‌کاران ژاپنی در گریز از مصرف سموم شیمیایی به شیوه‌ای جالب رو آورده‌اند. آنها برای مقابله با علف‌های هرز و حشرات و آفات از جوجه‌اردک‌ها استفاده می‌کنند که شیوه‌ای نه تنها موثر بلکه طرفدار محیط زیست نیز هست.

مردم هر منطقه‌ بنا به ویژگی‌های اقلیمی خود، موسیقی، شعر، ترانه، نقاشی، حتی هنرهای تجسمی مخصوص به خود را دارند. ودر مناطق مختلف ایران، هر قوم و طایفه‌ای بسته به موقعیت اقلیمی خود هنر خاص خود را آفریده است.
در شمال ایران، با وجود داشته‌های هنری متفاوت موسیقی‌ها و آواهایی شنیده می‌شود که هر کدام مخصوص روزهای خاصی است. موسیقی شالی یا آواهایی که شالیکاران در مزارع می‌خوانند در حقیقت اگر به دقت شنیده و بررسی شود و با کلید‌واژگان آن را رهگیری کرد می‌توان به‌راحتی مردمی را دید که خودِ درونی و خستگی‌ناپذیرشان را در کوتاه‌بلندی هجاهای موسیقی تکرار و تصویر می‌کنند.

«بجار»(برنج‌زار) قرن‌هاست که دست‌ها و پاهای مردمی را حس و لمس می‌کند که در درون آن زندگی می‌کنند،‌ به زندگی عشق می‌ورزند و رد هستی را در قطره‌های گل‌آلود شالیزار دنبال می‌کنند.برنجکاری یا حتی بجارداری در گذشته گیلان از شغل‌های آب‌ونان‌دار بود. هر کس که قطعه زمینی داشت، می‌توانست به دارایی‌اش فخر بفروشد و به آن ببالد. شاید همین اهمیت و نگاه است که برنج هنوز از دارایی‌های مردم خطه شمال( گیلان و مازندران) محسوب می‌شود؛ سوا از آنکه برنج اکنون یکی از اقلام استراتژیک هم به شمار می‌آید.

امروزه گرچه برخی از وسایل صنعتی و مدرن رد پای شالیکار را پر کرده‌اند، اما همراه رنج و خستگی شالیکاران هنر هم تبلور یافته بود،‌‌ آن هم هنر آسمانی، هنر موسیقی. موسیقی شالیزار موسیقی سبز، خیس و نمناک است. می‌توان با موسیقی‌اش کار کرد، شخم زد، نشاءو درو کرد و خلاصه زندگی کرد. به همین دلیل موسیقی در شالیزار جاری می‌شود و به‌همراه خیش‌وخاش داس(داهره) ملودی‌ای جاری می‌شود که به شالیکاران آرامش می‌دهد و سختی آنها را به آرامش و راحتی مبدل می‌سازد.

در شعر شالی عاد‌ت‌های بومی، محلی و باورها و دلمشغولی‌های آنها را می‌توان دید. دوست داشتن‌ها، دشمنی‌ها، جاها و مکان‌ها به وضوح دیده می‌شوند. کسی که شالیکار نیست،گالش یا دامدار است، فرقش با شالیکار مشخص است. اتفاقا در شعر هم این تفاوت‌ها بروز می‌یابد.

در شعرهای گیلانی‌ها البته بیجار و برنجکاری بیشتر نمود دارد و شاعران بومی گیلان این ویژگی را صریح‌تر بیان می‌کردند:

بیجارونه همه «مولایی» کارم/ امید بر خانه کبلایی دارم/ اخر کبلایی لاکوچنگ بیارم/ خیال کونوم که دنیاره مودارم(همه برنجزارها را مولایی- نام نوعی برنج- می‌کارم/ همه امیدم به خانه کربلایی است/ اگر با دختر کربلایی ازدواج کنم/ انگار دنیا را به من داده‌اند.)

سیاهکشان، روستایی در ۲۵ کیلومتری جنوب بخش رحیم‌آباد از توابع شهرستان رودسر در ناحیه کوهپایه‌ای منطقه اشکورات سفلی در استان گیلان قرار داره.
این روستا از شمال به روستای پلام، از جنوب به روستای دیورود (رودسر)، از شرق به روستای نیلو و از غرب به دیواره صخره‌ای محدود می‌شه.
رودخانه پلرود از وسط این روستا می‌گذره و آن را به دو قسمت تقسیم می‌کنه که توسط یک پل به هم وصل می‌شوند، قسمت شرقی رودخانه در تقسیمات کشوری با اسم «سیاهکشان» و قسمت غربی رودخانه با اسم «نیلو پردسر» نامیده شده. ولی در مجموع به اسم سیاهکشان شناخته شده‌اند. دو قسمت شرقی و غربی رودخانه خود به دو قسمت بالا محله (جٌر محله) و پایین محله (جیر محله) تقسیم شده است.
شغل مردم روستا کشاورزی، دامپروری و به تازگی پرورش مرغ و ماهی می‌باشد.
از نکات قابل توجه سیاهکشان وجود چشمه آب معدنی در فاصله ۱ کیلومتری جنوب روستا (به سمت روستای دیورود) می‌باشد که برای درمان درد معده مفید بوده و افراد زیادی برای مصرف آن از مناطق اطراف به آنجا می‌روند. راه قدیمی رحیم آباد به اشکورات (چارودار راه) از کنار رودخانه پلرود و وسط روستا عبور کرده.
قسمت صخره‌ای پلام تا سیاهکشان این راه و دست نوشته‌های باقی مانده از دوران قدیم بر روی صخره‌های آن قابل توجه می‌باشد.

************

کشت برنج یکی از صنایع اقتصادی میباشد که از قدیم از نسلی به نسل دیگر به یادگار مانده است و به عنوان یک صنعت قدیمی و همچنین از نظر اقتصادی از اهمیت بسزائی برخوردار میباشد

نشا کاری یکی از مراحل کشت برنج است. در این مرحله نشا (جوانه برنج) که پیش از این در خزانه آماده شده را به زمین اصلی انتقال می دهند. نشاکاری معمولا توسط زنان کشاورز انجام می شود.

ازجمله باور های مردم سرزمین گیلان وهمچنین مازندران مربوط به مرغنه(تخم مرغ) می باشد.یکی از این باورها ارتباط با چشم زخم دارد.

به عنوان مثال اگر کسی دچار مرضی(غالبا سرماخوردگی) شود در باور ما به علت حسناتی که دارد به او چشم زخم زده اند در این زمان شخصی نام تمام افرادی را که در طی چند روز اخیر او را دیده اند را بر روی تخم مرغ می نویسد و به ازای هر اسم خطی بر روی تخم مرغ میکشد .بعد از آن دو سکه را در دو طرف مرغنه قرار می دهند و پس از آن نام تمام افرادی را که در هنگام خط کشیدن برده شد تکرار می کنند و به ازای عر اسم بوسیله سکه ها مرغنه را فشار می دهند.پس از اینکه تخم مرغ شکست مشخص می شود که چه کسی به بیمار چشم زخم زده است پس از آن خاک زیر پایش را و یا نخی از لباسش را آتش می زنند تا چشم زخم بی اثر گردد.

همچنین در فرهنگ عامه‌ی گیلانی‌ها ده‌ها چیستان و ضرب‌المثل و کنایه برای تخم‌مرغ وجود دارد، مثلاً: «فل پوشت مورغانه پیدا کودن» (زیر توده‌های شلتوک تخم‌مرغ پیدا کردن) که خوش‌شانسی و خوش‌بیاری را تداعی می‌کند.

گیلانی‌ها خورشت «باقلا قاتوق» بدون تخم‌مرغ را توهین به خود حساب می‌کنند و برایش شعری بدین مضمون دارند: «باقلا قاتوق بی‌مرغانه/ هفتا الاغ تی مهمانه» (خورشت باقلی بدون تخم‌مرغ/ هفت الاغ مهمان توست). در گذشته در ایام عید نوروز یکی از بازی‌های متداول در هر کوی و برزن در سرتاسر گیلان «مورغانه جنگ» (جنگ تخم‌مرغ) بود.

ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﻻرﯾﺨﺎﻧﯽ و ﭼﺎک دﺷﺖ ﺑﻪ دﯾﻠﻤﺎن ﻣﯽ رﺳﯿﻢ . در اﺑﺘﺪای دﯾﻠﻤﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ، اﺳﻄﻮره و اﺻﺎﻟﺖ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل اﻧﺴﺎن ﻣﯽ آﯾﺪ . دﺷﺖ ﺗﭙﻪ ﻣﺎﻫﻮری ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ اﺳﺘﭗ ﮐﻮﻫﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎی ﺗﯿﻐﻪ دار ( زرﺷﮏ ، زاﻟﺰاﻟﮏ ، ﮔﻮن و آﻟﻮﭼﻪ ﮐﻮﻫﯽ ) و ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ، ﻧﻮازﺷﮕﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﯿﺮت زده ﻧﺎﻇﺮ ره ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ .  ﻣﺴﯿﺮ ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ ﺑﻪ دﯾﻠﻤﺎن آﺳﻔﺎﻟﺘﻪ و ﮐﯿﻔﯿﺖ آن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎده ﻫﺎی ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزدﯾﺪ ﺷﺪﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ .   

ﺷﻬﺮ دﯾﻠﻤﺎن ، ﭘﺲ از روﺳﺘﺎی اﺳﭙﯿﻠﯽ ﻗﺮار دارد . ﻇﺎﻫﺮ اﺳﭙﯿﻠﯽ ﮔﻮاﻫﯽ ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ در دﻫﻪ ﻫﺎی اﺧﯿﺮ از رﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده اﺳﺖ . ﻋﻠﺖ اﯾﻦ رﺷﺪ واﻗﻊ ﺑﻮدن در ﭼﻬﺎر راه ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ ، دﯾﻠﻤﺎن رودﺑﺎر و رودﺳﺮ اﺳﺖ . ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد دو ﻧﻘﻄﻪ آﺑﺎد ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ در آﯾﻨﺪه ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . در اﺳﭙﯿﻠﯽ ﻣﯿﺪان ﮐﻮﭼﮑﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎی ﮐﺮاﯾﻪ ، ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻦ وﮔﺮدﺷﮕﺮان اﺳﺖ . دور ﺗﺎ دور ﻣﯿﺪان اﻧﻮاع ﻣﻐﺎزه از ﺧﻮاروﺑﺎر آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﯿﻮه ﺗﺎ ﺧﺮازی ﻫﺎی ﻫﻤﻪ ﺟﻮر آﺟﯿﻞ ، ﻗﺼﺎﺑﯽ ، ﺗﻌﻤﯿﺮﮔﺎه ﻣﺎﺷﯿﻦ ، ﺗﻌﻮﯾﺾ روﻏﻨﯽ و ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎرﻓﻌﺎل و ﭘﺮ روﻧﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ .      

در ارﺗﻔﺎع 1466 ﻣﺘﺮی ازﺳﻄﺢ درﯾﺎ ﺑﻪ ﺣﻤﺎم ﻗﺪﯾﻤﯽ دﯾﻠﻤﺎن ﻣﯽ رﺳﯿﻢ . اﯾﻦ ﺣﻤﺎم دارای 3 ﮔﻨﺒﺪ اﺻﻠﯽ و دو ﮔﻨﺒﺪ ﮐﻮﭼﮏﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻮرﮔﯿﺮ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻘﻌﻪ آﻗﺎ ﺳﯿﺪ اﺣﻤﺪ در دﻫﮑﺪه دﯾﻠﻤﺎن ﺑﺎﻻی ﺗﭙﻪ ﻗﺮار دارد . ﮐﻪ از ﮐﻨﺎرﺣﻤﺎم ﺑﺎ راﻫﯽ ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﻪ آن ﻣﯽ رﺳﯿﻢ . در ﻣﺠﺎور ﺑﻘﻌﻪ و ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ آن ﻣﺴﺠﺪ دﯾﻠﻤﺎن ﻗﺮار دارد . در زﻣﺎن ﺑﺎزدﯾﺪ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ . (ﺗﺎزه ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻮد و درﺑﺶ ﺑﺴﺘﻪ) . ﭘﺲ از ﻣﯿﺪان ﻗﺪس دﯾﻠﻤﺎن  ﺷﻬﺮداری و ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزی ﻗﺮار دارﻧﺪﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ روﺳﺘﺎی ﺑﺎﺑﺎ وﻟﯽ ﺑﺮﺳﯿﻢ. در ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ 48 ﺟﺎده ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ - دﯾﻠﻤﺎن ﺑﻪ دوراﻫﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﮐﻪ از ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺑﻘﻌﻪ ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﺧﺎﻧﻢ راه دارد ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﻌﻪ ﺑﺎﺑﺎوﻟﯽ. ﺑﻘﻌﻪ ﺑﺎﺑﺎوﻟﯽ ﯾﺎ ﻣﺪﻓﻦ ﻗﺎدر ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺑﻌﺪ از ﺑﻘﻌﻪﮐﻮﻫﯽ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از آن ﭘﯿﺎده رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ آﺑﺸﺎر ﺑﺎﺑﺎوﻟﯽ رﺳﯿﺪ .   

ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪ ای دﯾﻠﻤﺎن ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ 88 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ از ﻣﺮﮐﺰ اﺳﺘﺎن و 25 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ از ﺳﯿﺎﻫﮑﻞ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺑﻨﺪی ﻣﻠﯽ در زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ 100 ﻫﮑﺘﺎر در ﺣﻮزه ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪ – ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﺎ ﺟﺎذﺑﻪ ﯾﯿﻼﻗﺎت زﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﺟﺎذﺑﻪ ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﺰء ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺼﻮب ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ، ﮔﺮدﺷﮕﺮی و ﺻﻨﺎﯾﻊ دﺳﺘﯽ اﺳﺘﺎن ﮔﯿﻼن اﺳﺖ .

اسپیلی از 150 سال پیش مسکونی شده است . در آن زمان زمین‌های این روستا از سوی آقا میرصادق لاهیجانی وقف خانه‌سازی مردم شد و در پی آن مردم به این منطقه آمده و در مدت کوتاهی این روستا به خان‌نشین سیاهکل و دیلمان تبدیل شد . امروزه در این منطقه اقوام دیلمی زندگی می‌کنند . زبان دیلمی در این منطقه رایج است . زبان دیلمی یکی از گویش‌های زبان پهلوی یا بقول دکتر یارشاطر مادی می‌باشد مردم اسپیلی شیعه مذهب اند .

 چشمه های طبیعی آبگرم یکی از زیباترین و در عین حال اعجاب برانگیزترین جلوه های طبیعی گیلان بوده که مقصدی زیبا و سحر انگیز برای گردشگران است 

در گیلان  چشمه های  آبگرم معدنی زیادی وجود دارد که عموما حرارت آنها بیش از 30درجه سانتیگراد است.در مورد علت گرمی این گونه چشمه ها،دانشمندان بر این عقیده اند که عبور آب از اعماق زمین سبب گرم شدنش می گردد و از شکافهای زمین به صورت چشمه های گرم معدنی بیرون می آید و هر قدر آب از عمق بیشتری بجوشد،دمای آن به طوری که یک چشمه معدنی از عمق سه هزار متری زمین بالا بیاید آب آن دارای حرارت آبجوش یعنی یکصد درجه سانتیگراد خواهدبود.

آبگرم علی داشی  را میتوان یکی از زیباترین جلوه های طبیعی گیلان  نام برد ،این آبگرم در روستای سرسبز گیلده در فاصله 30 کیلومتری از بندر آستارا در غرب این شهر قرار گرفته است . که هر ساله میزبان تعداد زیادی از بازدید کنندگان و علاقه مندان به طبیعت می باشد .

چوچاق یا زولنگ از جمله گیاهان دارویی با پتاسیل های ناشناخته است که رو به فراموشی است این گیاه دارای مصارف متعددی همچون سبزی کاری، گل کاری و دارویی و از جمله مصارف دارویی این گونه مدر، مسکن درد، اشتها آور و خاصیت آنتی اکسیدانی است. محققان به تازگی دریافتند که از گیاه زولنگ می توان برای کاهش آهن خون در بیماران تالاسمی هم استفاده کرد.
نام علمی زولنگ eryngium campestre و نام فارسی آن شش شاخ است. در مازندران به آن زولنگ معنی قسم اخیر قرصعنه به، در شهسوار ششاک و رامسر شوشاخ (در واقع شش شاخ) و در گیلان آن را چوچاق و یا انارچوقاق می گویند. اعراب آن را قرصعنه مسدس می نامند. در داروسازی سنتی ایران به بسیاری از خارهای دارویی که تعداد آن ها از ده گونه بیشتر است، قرصعنه گویند، ولی در اصل منظور همان زولنگ می باشد. گیاه زولنگ خاردار و از تیره چتریان است، زولنگ گیاهی است چندساله که اغلب به رنگ آبی آسمانی، با پراکندگی در شمال ایران در مناطق جلگه ای از رامسر تا گلوگاه و ارتفاعات میانی البرز در شیب های شمالی قابل رویش است. زولنگ بومی نواحی شمال ایران می باشد.
عمده ترکیبات موجود در زولنگ شامل اسانس‌های مختلفی مانند لیمونن ، آلفا پی نن و اسید فولیک است ، همچنین ریشه گیاه دارای تانن ، قند ساکارز و اسانس زولنگ با بویی مطبوع حدود ۸۸ درصد است.
این گیاه آرامش‌بخش اعصاب ، محرک قوای جنسی ، بهبود بواسیر ، تسکین دهنده بیماری‌های رماتیسمی و رفع التهابات ، تسکین دهنده دل درد و ریشه آن نیز برای تحلیل ورم‌ها مفید است.
قسمت های هوایی گیاه را هنگامی که تر و تازه است می توان پخت و بهترین سبزی خورشتی است. تمام قسمت های گیاه پیشاب آور و ملین بوده، اشتها و شهوت را افزایش می دهد. به دلیل داشتن اسید فولیک خون ساز است، پادزهر سموم، جوشانده آن مسکن درد پهلو، جوشانده بیخ آن همراه شکر بادشکن و جهت از بین بردن نفخ و درد پهلو مفید است. ادرار، شیر و عرق را افزایش می دهد، سنگ کلیه و مثانه را از بین می برد. مربای بیخ تازه آن خوشبو کننده دهان و محرک باه است. عصاره بیخ آن برای عقب افتادگی عادت ماهیانه مفید است، پماد بیخ آن با آرد جو و برگ کاسنی نرم کننده ورم های سخت می باشد.
این سبزی معطر به ویژه در سبزی پلو با ماهی البته بیش تر با سنجرغ (انارجیجه در رویان و گیلان ) ، سبزی دل پر ماهی همراه با گردو، کوکو سبزی، سبزی مخصوص پرورده کردن زیتون و مانند آن مورد استفاده قرار می گیرد.
خواص دارویی و درمانی گیاه زولنگ(چوچاق)

عبارتند از : این گیاه آرامش‌بخش اعصاب ، محرک قوای جنسی ، بهبود بواسیر ، تسکین دهنده بیماری‌های رماتیسمی و رفع التهابات ، تسکین دهنده دل درد و ریشه آن نیز برای تحلیل ورم‌ها مفید است.

موارد مصرف:

تمام قسمتهاى گیاه شش شاخ، پیشاب آور و ملین بوده ، و اشتها را زیاد مى کند و عادت ماهانه بانوان را باز مى نمایند. و به دلیل داشتن اسید فولیک خون ساز است،
خوردن بیخ آن اشتها و شهوت را زیاد مى کند و پادزهر سموم است ، و جوشانده آن مسکن درد پهلو است . آشامیدن جوشانده بیخ شش شاخ با شکر، بادشکن بوده و جهت از بین بردن نفخ و درد پهلو مفید است . ادرار، شیر و عرق را زیاد مى کند و سنگ کلیه و مثانه را ازبین میبرد و براى دلپیچه نافع است .مرباى بیخ تازه آن، خوشبو کننده شکم و محرک باه است . عصاره بیخ شش شاخ، باز کننده حیض است ، ضماد بیخ شش شاخ با آرد جو و برگ کاسنى نرم کننده ورمهاى سخت مى باشد.

خلاصه اطلاعات دربارچوچاق
مزاج :گرم است .
خاصیت : لطیف و تحلیل برنده .
مفاصل : در علاج کزاز مفید است .
سر : آب پزش را در دهان بگردانند داروی درد دندان و در علاج هر نوع نزله مفید است و ریشه هایش نیز همین کارها را انجام می دهد .
نفس : در بیرون راندن خون از سینه مفید است .
اندام های غذا : بیخش علاج استفراغ پی در پی است .
اندام های راننده : بیخش در علاج تراوش رطوبت های همیشگی زهدان مفید است

اجاق زغالی گلی یکی از صنایع دستی قدیمی گیلان است که در شهرستان شفت دهستان جیرده ساخته می شود که این اجاق به وسیله زغال هایی که در حفره پایینی اجاق تهویه شده است گرمای ملایمی را به سمت بالا هدایت می نماید و مواد غذایی به آرامی شروع به پختن می نماید.

از این اجاق در گذشته برای دم کردن برنج استفاده میشده است.

روستای سه سار با طبیعت بکر و دیدنی یکی از از روستای سرسبز استان گیلان  در20کیلومتری شهرستان صومعه سرا بخش گوراب زرمیخ  میباشد. براساس اخرین سرشماری که در سال 1390 انجام گرفت حدود 2000نفر در روستای سرسبز سه سار زندگی میکنند.

دهستان «خَرجِ‌گیل» در ده کیلومتری اسالم قرار دارد ،  دهستان بزرگی متشکل از چند روستا یا به قول شمالی‌ها «محله» که هرکدام خانه‌هایی در وسط و شالیزارهایی در اطراف دارند. کوه ها ، رودخانه ها ، آبشار های بکر و بی نظیر ، زیبایی خاصی به این دهستان داده است . در زیر تصاویری از طبیعت زیبای  این دهستان را  براتون آماده کردیم ،امیدوارم که از دیدن آن لذت ببرید .

بادام زمینی یک از محصولات منحصر به فرد کشاورزی در گیلان است که به طور عمده درزمین های حاصلخیز آستانه ی اشرفیه به عمل می آید. بطوریکه استان گیلان 90 درصد کل این محصول را در سراسر ایران به خود اختصاص داده است.

بادام زمینی هر ساله دو هزار و پانصد هکتار زمین زراعی ِ آستانه ی اشرفیه را جهت ِ بارآوردن پیله ی بادام از آن ِ خودمی کند. و پنجاه میلیارد ریال در آمد نصیب کشور می کند که پنج هزار خانواده را در آستانه ی اشرفیه تحت پوشش قرار می دهد.

بادام زمینی در واقع یک گیاه بومی در آمریکای جنوبی و بویژه برزیل است که از آنجا به سایر نقاط جهان گسترش یافته است. دلیل اینکه زمین های آستانه ی اشرفیه برای باردادن پیله ی بادام مناسب است، این است که آستانه ی اشرفیه شهری است که چسبیده به رودخانه ی سپید رود است و زمین هایش رسوبی و سرشار از املاح است.

از این جهت خاکش نرم و برای تولید صیفی جات و بادام بسیار مناسب است. بطور کلی

بادام زمینی در هوای معتدل و گرم ثمر می دهد که گیلان هم داری آب و هوای گرم و معتدل است. بوته این گیاه دو نوع گل زرد دارد که پس از انجام لفاح، دُم گل خم می شود و به سطح خاک می رسد و سپس در زمین فرو می رود.

پیله ی بادام در واقع بعد از عمل لقاح گلها در بیرون، در درون زمین به عمل می آید. باشد که با این مختصر نگذاریم این محصول اشتغال زا مثل محصول چای در گیلان از بین برود و برای تشویق کشاورزان برای تولید و باروری این محصول از هیچ کوششی دریغ نکنیم

زنان گیلانی، بخش چشمگیری از درآمد خالص خانواده خود را تامین می کنند این عزیزان با اختصاص دادن نیمی از جمعیت روستاها به خود، از عوامل غیر مشهود در اقتصاد روستایی به شمار می روند.

زنان گیلانی در پویا بودن، تلاش،توانمندی کاری،آبادانی ،مشاغل خانگی ،حسن خلق ، هنرمندی و خلاقیت و نوع آوری در میهن اسلامی ایران کم نظیرند .

(تصاویری از تلاش و همت شیر زنان گیلانی )

آش قلیه یکی از چندین غذای محلی استان گیلان است.

مواد لازم برای 4 تا 6 نفر:

گوشت چرخ‏ کرده: 200 گرم

پیاز رنده شده: یک عدد

لوبیا سفید: 130 گرم

نخود: 100 گرم

هویج نگینی: 3 عدد

کشمش پلویی: 150 گرم

قیصی: 8 عدد

چغندر: یک عدد

سبزی: 500 گرم (خالواش، نعنا، تره، جعفری، گشنیز)

آرد برنج: 100 گرم

شکر: 3 قاشق‏ غذاخوری

سرکه: 3 قاشق غذاخوری

آبغوره: یک دوم لیوان

نمک، فلفل به میزان لازم

نعنا داغ به میزان لازم

طرز تهیه:

* نخود و لوبیا را که از شب قبل خیس کرده‏‌اید با یک لیتر آب و کمی نمک روی حرارت قرار دهید تا پخته شود.

* سپس آرد برنج را با یک پیمانه آب مخلوط نموده و به لوبیا اضافه کنید.

* هویج و چغندر را شسته، پوست گرفته، نگینی خرد کنید و به آش اضافه کنید.

* گوشت چرخ‏ کرده را با یک عدد پیاز رنده شده ورز دهید و کمی فلفل و نمک افزوده با آن سر گنجشکی آماده کنید و به همراه سبزی به آش بیفزایید.

* قیصی و کشمش را نیم ساعت خیس کنید. قیصی را خرد نموده با کشمش در روغن تفت دهید و در آش بریزید.

* سپس شکر، آبغوره و سرکه را مخلوط کنید و به آش اضافه کنید.

* در آخر نمک و فلفل را نیز اندازه نموده، آش را در ظرف بکشید و مطابق تصویر روی آن را تزیین کنید.

انرژی کل: 2900 کیلو کالری

============

لطفا :

ضمن آرزوی سالی سرشار از موفقیت و شادی برای شما  عزیزان و خانواده های محترمتان از همه گرامیان تقاضا می شود به زبان و لهجه زیبای محلی خود این جشن باستانی را تبریک بگویند.

بسیاری از خانه های قدیمی جای خود رابه خانه های چند طبقه داده است تا چهره مدرنتیته در این روستا بخوبی نمایان باشد، اما دراین میان هنوز هم مکان ها و خانه هایی از روستا هستند که چهره وبافت قدیمی خود را حفظ کردند .

در زیر بخشی از خانه های قدیمی روستا به تصویر کشیده است که برخی قدمت بیش از ۵۰ وصد سال دارند.

طرز تهیه:

نكات: