مواد لازم براي تهيه کباب ماهی اوزون برون

ماهی اوزون برون - 800 تا 1000 گرم
پیاز - یک عدد
نمک ، فلفل ، آب لیمو یا آب نارنج - به مقدار لازم

زمان پخت و آماده سازی کباب ماهی اوزون برون
30 دقیقه

طرز تهیه  کباب ماهی اوزون برون: 

ابتدا پوست ضخیم ماهی را جدا می کنیم و گوشت آن را به قطعات نسبتاً کوچک خرد می کنیم. سپس پیاز را رنده نموده و به آن نمک ، فلفل ، آبلیمو یا آب نارنج را اضافه می نماییم . گوشت های خرد شده را به مدت ۲۴ ساعت در این مخلوط می خوابانیم و آن را در یخچال قرار می دهیم. پس از این مدت قطعات ماهی را به سیخ می کشیم و روی آتش می گذاریم. آتش باید تا حدودی ملایم باشد تا مغز گوشت ماهی به خوبی پخته شود. در پایان کار نیز بهتر است کمی آب نارنج به کباب های ماهی اوزون برون زده شود

گیلکی صحبت کنید 

زبان گفتار مردم روستای من گیلکی می باشد ولی خطی برای نوشتن ندارند و به صورت فارسی نوشته می شود .

تلفظ و گفتن کلمات گیلکی سخت است ولی خواستم با گذاشتن اَ اِ اُ کمکی در تلفظشان به شما کرده باشم. شاید روزی با یک گیلک هم صحبت شدید .پس با من همراه شوید و بیاموزید :  

کاربردهای مختلف مردن در فرهنگ گیلکی :  

بمیرم تره : دلم برات میسوزه !  

میرم تره : عاشقتم ‌!   

بوشو بمیره :  گم شو !   

بمردی ؟  :‌چرا جوابمو نمیدی ؟!    

مردنی : استخوانی !   

بمرده گاو :‌ بیحال !  

بمردم : خسته شدم !   

من بمیرم ؟ : راست میگی ؟  

ز یمن مقدم رسول خاتم

معطر آمده محیط عالم

مولد صادق آل محمد

مقارن گشت با میلاد احمد

میلاد نبی اعظم (ص) و امام صادق (ع) مبارک باد

   واحد اندازه گیری بارش برف   

سیاهکلرود از روستاههای قدیمی شرق گیلان و زیبای شهرستان رودسر ،که در بخش چابکسر قرار گرفته است.
مرکز دهستان سیاهکلرود در کیلومتر 5 جاده کلاچای به چابکسر می‌باشد. این روستا که از قدیم الایام محلی امن برای ساکنین بوده مورد توجه ویژه گردشگران قرار دارد. سیاهکلرود به لحاظ جغرافیایی در دره‌های نیمه عمیق قرار گرفته که از جنوب به یکی از بلندترین کوه گیلان یعنی کوه سمام و از طرف شمال به دریای خزر منتهی می‌شود. کوههای سر به فلک کشیده پر از مرکبات ( پرتغال ، لیمو ، نارنگی و نارنج ) و چای، دشتهای پر از شالی ( برنج ) و قله‌های پر برف سمام، و رودخانه خشک رود که به دریای خزر می ریزد ، محلی جذاب برای گردشگران را به وجود آورده است. به همین جهت سالانه گردشگران و کوهنوردان زیادی را به خود جذب می‌کند.

جزئی از لباسهای زنان تالش است که به لهجه شاندرمنی و عنبرانی " سارق و کمردَِبند " در لهجه پره سری، ارده جانی و اسالمی و کرگان رودی " سَرِق " و در لهجه خوشابر "جارشه" نامیده می شود. از روزگار گذشته تا به امروز سارق یا سَرِق محصولِ دستِ زنان و دختران این مناطق بوده است، آنهم از پشم گوسفند با طرح و نقشهای دلگشا و همسو با طبیعت منطقه. ولی امروزه گذشته از نوع دستبافِ اعلاء از پارچه های مرغوب، گاهی معمولی بازاری و کاموایی تهیه می شود.
با توجه به اینکه شرایط محیطی و مناسبات شغلی حکم می کند که پوشاک با نوع آب و هوا و کار و پیشه سازگار باشد، لذا استفاده از این پوشاک ساده از ساحِل دریا تا گیریه (ارتفاعات بلند کوهستان) بین زنان و دختران جوانِ کشاورز و دامدار معمول و متداول است. سرِق را دولا و سه گوش به دور کمر و شکم می بندند. مادران دامدار و کشاورز در روستاها و کوههای تالش از این پوشاک برای بستن و محکم کردن کودک در پشت خود استفاده می کنند.

یادش بخیر

**تره ترکانم چیست؟

ضربه ی شدید روحی که یک گیلک قبل از دعوا به حریف وارد می کند.

                                                             ***

**خروسه خودکشی می کند میبرنش کالبدشکافی می بینن تو قلبش نوشته:

                                    "فقط زرد کولشکن"

                                                           ***

**تی دیل دریا می دیل خشک زمینه

                                              تی خنده تی نگاه چی دلنشینه

**تی واسی من بزم دیل به دریا

                                              که او دریا میان مردن شیرینه

**بلا میسر چیست؟

کلمه ایست که گیلکها بجای دوستت دارم از آن استفاده می کنند.

پس تی بلا میسر.

***

**عکس العمل گیلانی ها بعد از زمین خوردن فرزندشان:

یاعلی...!یاعلی...! پس از اطمینان رفع خطر.

تی لنگ بشکفه به حق علی،آواره ببی،جان بدی به حق ۵تن،کوری مگر.

***

**می لبخند نیدین خلوت جا گریه کونم

مردم حرف واسی می ظاهر خوب چاکونم

**تی وفا ره بیمیرم ای که می آه ونفسی

می دیل خبر ناری ننی چی سخته بی کسی

مو پابرنده گیله مردم برار
من گیل مرد پا برهنه هستم
همیشه کاره سخت و سنگین کونم
دائم کار سخت و سنگین می کنم
اگرچی می سفره همش خالیه
گرچه سفره من ساده است
سفره شهریه مو رنگین کونم
سفره شهری را من رنگین می کنم

خوش دارم بهاره  دوس دارمه می کاره
بهار را خوش دارم ، کارم را دوست دارم
هیچ جایه دونیا نمانه  می سبزه توم بیجاره
هیچ جای دنیا مانند تو بیجار سبز من نیست

ریفق می شین ، می تیج و دازه و بیله
رفیق من ، داس تیز و بیل من است
می دوشه سر کلاکت زیبیله
روی دوشم چوب دستی و زنبیل است
مو گیله مرد ساده یم   
من گیل مرد ساده هستم
کینه دینه می دیله
کینه در دل من نیست

خوش دارم بهاره  دوس دارمه می کاره
بهار را خوش دارم ، کارم را دوست دارم
هیچ جایه دونیا نمانه  می سبزه توم بیجاره
هیچ جای دنیا مانند تو بیجار سبز من نیست

موقعه کار ، عیبادت و می کاره ، با هم کونم
وقت کار ، عبادت و کارم را باهم انجام می دهم
بعد خودا روزیه مردومه فراهم کونم
بعد از خدا روزیه مردم را فراهم می کنم
کاره می شین خدمته مردومانه
کارم خدمت به مردم است ،
جا می شینی می سر بولند گیلانه
جایم گیلانه سر بلند است
شوکر خودایه کونمه تا کی مره نفس دره
شکر خدا را می کنم تا نفس در من است
هیچ کسه محتاج نبمه تا چولوره می دس دره
محتاج هیچکس نمی شوم تا بیل در دست دارم

خوش دارم بهاره  دوس دارمه می کاره
بهار را خوش دارم ، کارم را دوست دارم
هیچ جایه دونیا نمانه  می سبزه توم بیجاره
هیچ جای دنیا مانند تو بیجار سبز من نیست

یلدا، در مفهومی دیگر، به معنای زاد و زایش و در فرهنگ آریایی شب زادن مهر است. شب چله: چهل روز از زمستان که آغاز آن برابر است با اول جدی و هفتم دی ماه جلالی و بیست و دوم دسامبر میلادی است.

شاعران پارسی گوی زلف، چشم و دل یار را در سیاهی و روز هجران و جدایی و دوری را در درازی به شب یلدا تشبیه کرده اند. در باورهای آیین باستانی، یلدا، شب زاد و زایش مهر است، از این رو ریشه و پیشینه این باور به دیرینه ترین روزگار آیینی ایران باستان در آن سوی هزاره‌ها می‌رسد(به ایزد مهر و آیین مهر یا روزگار مهرپرستی آریاییان). یلدا اول زمستان و شب آخر پاییز است که درازترین شب‌های سال است و در آن شب یا نزدیک به آن آفتاب به برج جدی تحویل می کند و قدما آن را سخت شوم و نامبارک می انگاشته اند. در بیشتر نقاط ایران در این شب مراسمی انجام می شود.

مهر، کهن ترین باور آریایی است، چرا که آریایی از همان آغاز پیدایش از تاریکی نگران و هراسان بود و سخت می ترسید چرا که دیوها و ددها همه از تاریکی سر برمی آورند و در اندیشه گرفتن جان و خان و مان آریایی بودند و در آن شب های تاریک و بلند و پربیم و هراس، آریایی همواره چشم به افق داشت تا نخستین فروغ روشنایی سربرآورد و دیو و دد ناپدید شود. در هر صورت اقوام آریایی که همواره از تاریکی هراس داشتند بلندترین، سردترین و تیره ترین سال را جشن می گرفتند. روشنایی و گرمای معتدل را ایزدی و اهورایی می دانستند و تاریکی و سرما را اهریمنی.

در شب یلدا، به پاس گرامی داشت فروغ روشنایی و خورشید و ستیز با شومی و بدشگونی آتش می افروختند، گرد هم می آمدند، جشن می گرفتند، سفره می گستردند و میوه های تازه و خشک می آوردند. بی گمان این سفره رنگ و بوی دینی و آیینی داشت. بسیار گرامی و مقدس بود، از این مهر و فروغ روشنایی و خورشید، برکت می خواستند تا زمستان را به خوشی سپری نمایند. اینگونه بود که شب چله یا شب یلدا، میراث چند هزار ساله آریایی پدیدار شد، ادامه یافت و تا به امروز رسید. پس از دوران تاریخی و پیدایش آیین آریاییها، شب چله را گرامی داشتند و در گذشته ایرانیان میوه هایی را که تا آن شب سالم مانده بود با آجیل و خوراکی های دیگر فراهم می آوردند و همه با هم پاسی از شب را با شادی و سرور می گذراندند و با این شیوه به پیشواز چله بزرگ می رفتند که از فردای آن روز شروع می شد و تا جشن سده، چهل روز ادامه داشت. در این شب هر خانواده میوه هایی مانند انار، هندوانه، خربزه، سیب، انگور و به را فراهم می کنند و با خود به جشن شب چله می روند، در میان میوه ها، هندوانه از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا بعضی از آنان براین باورند که اگر مقداری هندوانه را در شب چله بخورند در سرتاسر چله بزرگ و کوچک یعنی زمستانی که در پیش دارند، سرما و بیماری بر آنان اثر نخواهد گذاشت. غیر از میوه گاهی آجیل شیرین و شربت نیز از خوراکی های شب چله است که تا پاسی از شب همه دور هم می نشینند تناول می کنند.

گاهی مادر بزرگ ها داستانهای شیرین روزگار گذشته را برای بچه ها تعریف می کنند. پدربزرگ ها شاهنامه می خوانند و از حماسه های افتخارآفرین ایرانیان سخن می گویند. همه با شادی و خرمی شب چله را می گذرانند و با نیایش شب را همراهی می کنند و گاهی آن را به سپیده دم می رسانند.

در شهرها و روستاهای گیلان، شب چله را گرامی می دارند و جشن می گیرند، میوه و آجیل شب چله گیلانی ها عبارت است از: لیمو، پرتقال، انار، هندوانه، فندق، پسته و تخمه. گیلانی ها خوردن هندوانه را در شب یلدا واجب می دانند، زیرا بر این باورند که هر کس شب چله هندوانه میل کند در زمستان از سرما درامان می ماند و معتقدند هر کس در شب چله، هندوانه بخورد در تابستان احساس تشنگی نمی کند.

آب کونوس، یکی از خوردنی های شب چله است. خربزه، نقل و ببیشته برنج که ترکبی از برنج بو داده، هسته خربزه و هسته هندوانه، دانه و مرجو و همینطور خوج که گلابی محلی است.

در گیلان گالش ها معتقدند که در شب چله، 40 نوع خوراکی باید خورد،د ر دیلمان کدوپخته و نخودبرشته و حلوا و شیرینی درست می کنند ودر جوشر لاهیجان، تره چیده و از آن خورشت درست می کنند.

*مراسم شب چله گیلانی گیلانیان در این شب اشعار ذیل را زمزمه می کنند:

امشو، شب چله

خانم جیر پله

چاقو بزنیم هندونه کله

یعنی: امشب شب چله است. خانم، زیر پله است. چاقو، به کله(محل اتصال به بوته) هندوانه بزنیم.

گرفتن فال حافظ از جمله آداب شب چله در میان گیلانیان است. تفال به دیوان حافظ در شهرهای گیلان جای ویژه ای دارد، خانواده ها گردهم می آیند و با شور و ذوق فال می خوانند. ابتدا دیوان حافظ را به دست یک یک افراد می دهند که آنان با انگشت میانی دست آن را بگشایند و نیت کنند. یکی دو نفر از افراد کهنسال و باسواد فال می گیرند. فال گیر با عقیده و حرمت فراوان به دیوان حافظ پس از آمادگی و نثار فاتحه به روان خواجه شیرازی می گوید: ای حافظ شیرازی! ترا به شاخه نوات قسم دئنم، می مراد هدی! یعنی: ای حافظ شیرازی، ترا به شاخه نباتت سوگند می دهم مرادم را بدهی! ای خواجه حافظ شیرازی، تو محرم رازی! ما طالب یک فالیم، ترا قسم می دهم به شاخه نباتت که نیت فلانی را روشن کن و بگو که چیست؟ و بعد فال می گیرد و دیوان را به فرد باسواد می دهند تا فال را بخواند. خواننده فال گاه بیت ها را تفسیر و تعبیر می کند. هر بار سه فال پیاپی می گیرند و سپس درنگ می کنند تا دوباره برای چند تن دیگر فال بگیرند. زیرا عقیده دارند که اگر سه فال پی درپی بیشتر بگیرند حافظ او را نفرین می کند. *بردن «شب چله ای» برای نو عروسان بردن «شب چله ای» برای نو عروسان، قصه گویی و ترانه خوانی از جمله آیین هایی است که در گیلان انجام می شود. در شب چله گرد هم می آیند و پس از خوردن هندوانه می گیرند. یکی قصه می گوید و دیگران گوش می دهند. بچه ها بازی و پای کوبی می کنند. جوانان برای همسران آینده خود شب چله گری می فرستند که شامل: پرتقال، شیرینی و یک قواره پارچه است.

چنانکه در برخی از نقاط گیلان بر این باورند که همه آبهای جهان در لحظه ای نامعین در این شب می بندند،حالت انجماد پیدا می کنند و هر کس آن لحظه را دریابد هر مرادی داشته باشد و از خدا بخواهد حاصل می شود همچنین این باور را درباره شبهای مقدسی همچون شب عاشورا، شبهای قدر و شب نوروز نیز نقل می کنند که. حاکی از ریشه های آیین و اعتقادی شب چله است.

*فال پوست هندوانه: پوست هندوانه را می‌برند و چهار قسمت می‌کنند و در یک دست می‌گیرند و نیت می‌کنند و از جلو به پشت می‌اندازند: اگر 2 قطعه سبز و دو قطعه سفید بیفتد – خیر است،اگر 3 قطعه سبز و یک قطعه سفید بیفتد – خوب است،اگر یک قطعه سبز و 3 قطعه سفید بیفتد – باطل است و سرانجام اگر هر 4 قطعه سبز باشد خیلی خوب است. به قول اهالی تالش اگر هندوانه را که سردی است بخورند، سرمای زمستان برآنان اثر نمی‌گذارد.

در ماسوله مراسمی به نام «شم شمی» را به جا می‌آورند که یک نوع تفعل است. هر کسی نیتی دارد دم درب خانه یا سرگذر می‌ایستد و به حرف‌های رهگذران گوش می‌دهد. چنانچه حرف‌های خوب شنیده باشد آن را به تعبیر برآورده شدن نیت خود قلمداد می‌کنند و بالعکس. شب چله را جزو شبهای عزیز دانسته و معتقدند در این شب درختان سرشان را پایین می‌آورند و در این لحظه اگر شخصی از خواب بیدار شود هر نیتی بکند خواسته‌اش برآورده می‌شود

یکی از خوردنیهای خوشمزه شمالی ها در شب های زمستان خوردن ازگیل آب انداخته است که هم خوردنش و هم درست کردنش در بین مردم شمال در حال فراموشیه که اتفاقا هم خیلی خوشمزه است و هم درست کردنش خیلی ساده و آسان است.

کافیه که شما ازگیل خام( نه پخته ) را بعد از شستن در یک ظرف شیشه ای در دار ریخته ( ظرف پلاستیکی رو سفارش نمی کنم ) و بعد روی آن ازگیل آب بریزید تا ظرف شما پر از آب شود و بعد درب آن ظرف شیشه ای را به مدت یک هفته بسته و بعد از یک هفته اگر دیدید که آب ازگیل داخل ظرف کم شده،دوباره آب ریخته تا پر شده و درب را ببنید تا هفته دیگر.

معمولا ازگیل تو این دو هفته باید قابل خوردن باشه،مگر اینکه از نوع جنس بدش باشه که اگر شما چند ماه هم در آب بذاریش،آب به خودش نمی گیره. داخل آب ازگیل ( دو هفته تمام شد )کمی نمک ریخته تا خوشمزه تر شود و شما یک روز پس از ریختن نمک می توانید نوش جان کنید.

پس موقع خریدازگیل به فروشنده سفارش کنید که برای چه نوع خوردن می خواهید ازش استفاده کنید.

خانه های چوبی سوباتان که بخش مهمی از ساختار سنتی این شهرک زیبای ییلاقی بوده و در جذب گردشگردان نیز نقش بسزایی دارد در احاطه آهن و سیمان در حال نابودی است و نفسهای آخر خود را می کشد . ساکنین فعلی سوباتان به دلیل قابل دسترس بودن مصالح ساختمانی صنعتی و امکان حمل و نقل راحت آن ، اقدام به ساخت ویلاهای مدرنی می کنند که هیچ سنخیتی با ویژگیهای جغرافیایی این منطقه ندارد .

این خانه ها بر خلاف خانه های سنتی چوبی در تابستان گرم و در زمستان بسیار سرد بوده و در مقابل پدیده های طبیعی سوباتان از قبیل برفهای سنگین زمستان ، طوفانها و بورانهای شدید و تند بادها نیز همانند خانه های چوبی سنتی مقاوم نیستند .    

در زمانهای قدیم خانه ها را در سوباتان از چوب درختان جنگلی درست می کردند . برای این کار ابتداء ستونهای اصلی و اسکلت خانه را از چوبهای محکم جنگلی از قبیل بلوط ، آزاد و سردور که از استحکام فوق العاده ای برخوردار بود بنا می کردند ، سپس روی آنها را با چوبهای نازکتر که " پلک " نامیده می شد به فاصله بیست سانتی متر از دو طرف می پوشاندند

پس از آماده شدن اسکلت ساختمان داخل دیوارهای آن را با کاه گل پر می کردند .

کاه گل عایق بسیار مناسبی بود که در تابستان از نفوذ گرمای آفتاب و در زمستان از ورود سرمای سوزان ساکنین خانه های چوبی را محافظت کرده ضمن اینکه هزینه بسیار کمی را به سازندگان چنین خانه هایی تحمیل می کرد .

در این سبک معماری ، سقف خانه را نیز با چوب جنگلی سربندی کرده و آن را با تخته های چوبی که به ابعاد تقریبی 80*25 در داخل جنگل از چوب درخت بلوط تهیه شده بود می پوشاندند که به این تخته ها " چلّک " میگفتند .

ییلاق نشینهای بومی درها و پنجره های ساختمان را نیز از چوب درست کرده و داخل اتاقها یا با نوعی گل زرد رنگ و یا با تخته های جنگلی بطور کامل پوشانده می شد . بعضیها دیوارهای بیرونی خانه را نیز با تخته می پوشاندند و بعضی دیگر آن را با ملات گل رس صاف می کردند که این روش نیز از زیبایی خاصی برخوردار بود . در محوطه خانه دامداران اتاقکهای چوبی دیگری نیز از قبیل تنور خانه (تندیره سر )، مرغدانی و طویله های کوچک و بزرگی برحسب نیاز از چوب ساخته می شد . دامدارانیکه زمستانها را نیز در ییلاقات سوباتان و اطراف آن می گذراندند ناگزیر به ساخت طویله های بزرگ چوبی به نام " کوم " بودند تا صدها گوسفند و گاو خود را چند ماهی از سال بطور شبانه روزی داخل این طویله های بزرگ نگهداری کنند . این دامداران علوفه و سایر مایحتاج زمستانی دامهای خود را نیز در این طویله ها انبار می کردند و برای جلو گیری از خروج دام جهت آبخوری در سرمای زمستان ، آب چشمه ای را نیز از داخل این کومها عبور می دادند تا نیازی به خروج دام از کوم نباشد .

 زمانی در درون این کوم پیر چه غوغایی بر پا بود و صدای دلنشین بره ها و کوسفندان چه سمفونی دلنوازی را می نواخت و اینک در انتظار طوفانی است تا سر بر خاک سرد بگذارد .

شاید با مرگ این میراثهای سنتی بسیاری از سرمایه های ملی ما نیز در حال نابودیند .

  آیا با این سرعتی که این خانه های سنتی در حال تخریب و از بین رفتن هستند بر مسئولین مربوطه فرض و واجب نیست تا چاره ای بیندیشند و با تهیه طرح هادی برای ییلاق سوباتان برای ساخت و سازهای آن برنامه ای ارائه کنند.

و یا حداقل اداره میراث فرهنگی منطقه با شناسائی و ثبت و بازسازی چند باب از این ساختمانهای موجود این آثار سنتی زیبا را برای نسل های آینده به یادگار نگهدارند ؟

هماهنگی و همگونی نمای خانه های چوبی با طبیعت اطراف معجزه ای است که ریشه در قدرت لایزال الهی دارد این مهندسی فوق العاده در فصول مختلف با تغییر رنگ طبیعت اطراف ساختمانهای چوبی طرح نو و جدیدی ایجاد می کند .

تزئین محوطه خانه های چوبی با شقایق سرخ ، هنر خالق یکتاست .

سَر که بَنَم تی پایه سه تی سُرخِ چاشو

هَنده مِبه دُعا بُکُن هر روز و هرشو

خدا ته سلامت مِبِه بِدَاری

تا که بَبی می راهِ سو مهتاب می شو

مهتاب می شو

مار جون مارجون

تی جون می جون

الهی که بَبی زنده

تی سایه می سَرِ جور

مارجون می جون تی جونِ فدایه

نای او روز که دیل از تو جدایه

طاقت ندارم یک لحظه بی تو بیسم

ای خدا اگر او نیسی مونم نیسم

معنی : مادر جان 

سرم رو گذاشتم روی پای تو روی چادر شب تو

بازهم برای من دعا کن هر روز و هر شب

خدا تورو سلامت برای من نگه داره

تا که نور راهِ من بشی مهتاب شب من مهتاب شب من

مادر جان مادر جان

جان تو جان من

الهی که زنده بمونی

سایه ات بالا سر من

مادر جان جان من فدایِ تو است

آن روز نیاد که دل از تو جدا است

طاقت ندارم یک لحظه بدون تو بمونم

ای خدا اگه اون نباشه منم نباشم

او چیسه ..........؟

عی سر قالی  او سر قالی ، وسط نیشته غلامعلی ؟

                                  جواب : چراغ گردسوز

او چیسه ..........؟

عی سر بسته ، او سر بسته ، اونه میان سرخ گل دسته ؟

                جواب : هندوانه

او چیسه ..........؟ 

ملك پسر  سبز قبا ، سر به جیر  پا بالا ؟

                   جواب : سیر

او چیسه ..........؟

كوچه اتاقكه تنگ و تاریك ، وسط نیشته قد باریك ؟

                جواب : زبان

او چیسه ..........؟

نترسه ، پادشاه ورجه هم قور قور كنه ؟

                    جواب : قلیان

یه ته باغه پور از گـــــول بو و سبزه

این روزها ((جوجه ترش)) به اندازه کباب‌ترش طرفدار پیداکرده و ما می‌خواهیم یک نوع متفاوت از جوجه ترش را آموزش دهیم.

مواد اولیه:
• سینه مرغ دو عدد
• پیاز یک عدد
• فلفل دلمه ای یک عدد
• روغن زیتون دو قاشق غذاخوری
• آب لیمو دو قاشق غذاخوری
• گردو 200 گرم
• گشنیز و نعنا 100 گرم
• سیر دو حبه
• آب نارنج سه قاشق غذاخوری
• روغن سرخ کردنی و زعفران به میزان لازم
• نمک، فلفل و زردچوبه به میزان لازم

طرز تهیه
• مرغ را به قطعات کوچک به اصطلاح قوطی کبریتی برش زده، با پیاز رنده شده، فلفل دلمه ای خردشده، روغن زیتون، سیر، زعفران، نمک، فلفل، زردچوبه و آب لیمو مزه دار کرده و شش ساعت در یخچال قرار می دهیم تا طعم دار شود.

پخت جوجه ترش تابه ای

• سپس تکه های جوجه را به سیخ های چوبی کشیده و در تابه چدنی دردار می گذاریم تا بپزند، در این مرحله حتما شعله گاز باید در کمترین حد باشد.

• در ظرفی جداگانه گردوی ساییده شده را به همراه سبزی های خردشده و آب نارنج خوب مخلوط کرده و پس از آن که جوجه ها آماده شدند، مواد را روی جوجه ها ریخته و می گذاریم تا به همراه جوجه ها به مدت 10 دقیقه بپزند.
نکته برای این که جوجه ها به سیخ چوبی نچسبد، باید سیخ ها را به روغن مایع آغشته کنیم.

بـوشـوی,ولـی صدا تـی شـین گـولان دیـل بمـانسـتـه

بـهـــار ســبـز نـــاجـه بـولــبـولان دیــل بـمـانــسـتـه

هـمـش دوواره آســمـانه دیــل پــوره بــو ایــشـتتـوم

تتی جـمـشا خونـه سـاز گویـا می خـانه دیل بمانسته

مـی کـوجـه دیــل تـی نـازنـیـن لالایـی مـره پـیـلابو

تـی یـاد هــمـره وشـکسـن مـی جــان دیـل بمـانسته

صداق تی شه بولبو لون خـاسن ایذه قرض هگیرن

نـودونـسـن صـدا تـی شـیـن کــو (لانه)دیـل بمانسه

قلــم دسـایتـه گـول هـوتـو تـی(اویه)نـت نـویـشتره

بـوشــوی ولـی صـدا تـی شـین گـولان دیل بمانسه

بـهـــار ســـبـز.نــاجــه بــولـبـولان. دیل بـمـانـسـه

اگه رو راس بیبی دونیا تی جایه

تیره کیشمیش نخود موشکیل گوشایه

تی سر دوشمندِ سایه جیر نیبه سبز

بکفته دارِ گول لانتی کولایه


ترجمه :


اگر صادق باشی همه ی دنیا از آن توست

و حتا کشمش نخود برایت مشکل گشاست

هیچگاه سرت در زیر سایه دشمن سبز نمی شود

زیرا گُل درخت افتاده قارچ است